Забур жырлары  51

Менмен дұшпан қаралағанда Құдайға сенім арту

(Ән-күйдің жетекшісіне арналған Дәуіттің насихат жыры. Ол едомдық Доиқтың Саулға барып, Дәуіттің Ахимәліктің үйіне кіріп-шыққаны жайлы хабар жеткізген кезіне арналған.)

Ей, мықты жан, қылмысыңа неге мақтанасың,

Әйтсе де Құдай маған төгеді рақымын.

Ұзақты күн сен құрту жайлы ойланасың.

Өткір ұстарадай тіледі сенің тілің,

Өтірікті айтуға шеберсің өзің,

Зұлымдықты артық көресің жақсылықтан,

Алдауды да ақиқатты айтудан. //

Ей, алдамшы тіл, сен өзгенің жанын

Жаралайтын сөзді айтуды ұнатасың!

Содан да Құдай сені мәңгі құртады,

Үйіңнен күшпен қуып шығарады,

Тірілер арасынан аластатады. //

Әділдер мұны көріп қайран қалады,

Былай деп келекелейді сол арамды:

«Міне, Құдайды паналамаған жан,

Қайта, мол байлығын арқа тұтқан,

Зұлымдықпен одан бетер нығайған».

Ал мен Құдайдың киелі үйінің

Ішінде жасыл зәйтүндей өсіп-өнемін,

Құдайдың рақымына мәңгі сенемін.

Уа, Ием, Сені игі істерің үшін

Халқыңның алдында дәріптеймін,

Ізгі мейіріміңе сүйенемін.

а  Пат1 21:7; 22:9.

ә  Зәйтүн ағаштары жүздеген жылдар бойы жасап, жұрт жемістерінен нәрлі майын сығып алады (Мыс 27:20; Ерм 11:16; Ош 14:6).

б  Яки: Сені істегенің үшін дәріптеп, Өзіңе бағышталған адамдарыңның алдында ізгі есіміңе үмітімді артамын.