Забур жырлары 130
Құдайға сеніп тынышталу
1
(Киелі үйге қарай өрлеп бара жатқанда айтылатын Дәуіттің жыры.)
Уа, Жаратқан Ие, өркөкірек емеспін,
Паңдана қарамайды көздерім менің,
Не тым ұлы істермен шұғылданбаймын,
Не шамам келмейтіндермен айналыспаймын,
2
Қайта, ризамын, жан дүнием тыныштықта.
Бейқам жүр сәби анасының қасында,
Сол нәресте сықылды өз жаным да
Тыныш жатыр бейқам болып бойымда.
3
О, Исраил халқы, бұдан былай мәңгіге
Шын жүректен сеніңдер Жаратқан Иеге!