Забур жырлары  119

Айлакер өтірікшілерден қиналған жанның мінажаты

(Киелі үйге қарай өрлеп бара жатқанда айтылатын жыр.)

Мүшкіл халімде Иеме жалбарындым,

Ол мінажатыма түрді құлағын.

Құтқара көрші мені, уа, Жаратқан,

Айлалы тіл мен өтірікші ауыздан.

Ісіңнің қарымтасын, ей, айлакер жан,

Саған қанша қылып қайтарар Жаратқан:

Тартар жазаң сарбаздың өткір оғындай,

Әрі жанған ағаш көмірінің шоғындай.

Алыс Мешехте кірме болып тұрған,

Қидар шөлінде шатыр маңында қонған

Сияқты сорлы басымды қайғы басқан!

Ынтымақты ұнатпайтындармен

Ұзақ уақыт бірге тұрып келемін,

Татулықты сүйетін жанмын мен,

Ал олар таласпақшы, бұл жайлы сөйлесем.

а  Немесе: Құтқара гөр жанымды.

ә  Мешех — Анадолуда, ал Қидар — Арабия шөл даласында орналасқан аймақтар (Ән 1:4; Иш 21:16-17; 42:11; Ерм 49:28). Екеуі де Жаратқан Иенің сол заманғы Иерусалимдегі киелі үйінен өте қашықта.